گاهی به آسمان نگاه کن

این منظره یکی از منظره هایی است که برای همیشه در خاطرم نقش بسته

در دریای پشتی این صخره، جایی است که ماهیگیران با قلاب شیرماهی میگیرند. ما هم بعد از ماهها زندگی در این منطقه با دکتر روستا رفتیم که "شیر قلابی" (صید شده با قلاب) بگیریم. صبح اول وقت حدود ساعت 4-3 صبح رفتیم که ماهی بزنیم. فکر کنم صاحب قایق 45-40 دقیقه با قایق حرکت کرد. آفتاب زده بود که رسیدیم به چنین منظره ای. البته جایی به مراتب زیباتر و پرابهت تر . چیزی که من می دیدم منظره ای جذاب بود از آبهای زلال و صخره هایی که وقتی به آسمان نگاه می کردیم ابهتش ما را می گرفت و ما درآن خلیج آرام مشغول ماهیگیری شدیم

در آن قایق کوچک چهار نفر بیشتر نبودیم . اما کمتر از 10 دقیقه، من دیگر چیزی نمی دیدم! بالا و پایین شده قایق سبک و کوچک ما کار خودش را کرده بود و حالی داشتیم بین سرگیجه و تهو... دیگر آفتاب هم بالا آمده بود و توی سر ما می تابید. من چند ساعتی مدهوش کف قایق افتاده بودم با بندی بسته شده به دست که شاید ماهی هوس خوردن طعمه اش را بکند و گه گاه فریاد: "گرفتم گرفتم" یکی از همسفرها - مخصوصاً دکتر- که مرا از حالت مستی می پراند
حدود ساعت 11 بود که قدم روی خشکی گذاشتم و تنها دستاورد ما از این سفر ماهیگیری، صید پر سر و صدای یک ماهی کوچک یک و نیم کیلویی دکتر بود و یکسری تصویر اوهام انگیز در ذهن من

پرتاب آب در هنگام برخورد امواج با صخره های ساحلی

بین بریس و چابهار

خاطره انگیز ترین تصویر من از سواحل سیستان و بلوچستان

ساحلی آرام با شنهای سرخ و آفتابی دلچسب در پاییز و زمستان



پینوشت1: وقتی عکس اول را تو اندازه اصلی دیدم، یک دکلی توجهم رو جلب کرد که خاطراتی باهاش دارم. دم غروب بعضی روزها می رفتیم روی این دکل و یک ساعتی اونجا بودیم، باد شیدی روی دکل می وزید و ما آنجا آواز می خواندیم و فریاد می زدیم. والبته یکبار تنها رفتم اونجا... دورانی داشتیم به خدا! همه اون زمان تو تهران داشتن زندگی می کردن و ما ...!  ه

پینوشت2: دوستانی که می خواهند بدانند اینجا کجاست؟ به پایان نامه خانم دکتر اردلان مراجعه کنند . خانم دکتر نمونه هاشون رو دقیقاً از همین ساحل تصویر 1 جمع آوری کردند. البته پای دکل هم کلی فسیل واقعی از انواع حیوانات مخصوصاً صدف وجود دارد.